Μέθοδος Αλεξάντερ για πρόληψη σμηνουργίας και ανάπτυξη

Η μέθοδος αυτή μοιάζει πολύ με την μέθοδο Ντεμαρί, διαφέρει όμως ως προς το ότι έχει σκοπό όχι μόνο την πρόληψη της σμηνουργίας αλλά και την καλύτερη ανάπτυξη του μελισσιού.

Όταν το μελίσσι φτάσει στην πλήρη ανάπτυξη του και πριν αρχίσει να δείχνει τάση προς σμηνουργία, βρίσκουμε τη βασίλισσα την οποία, μαζί με το πλαίσιο του γόνου στο οποίο βρίσκεται, τοποθετούμε στο κέντρο μιας κυψέλης που περιέχει 9 χτισμένες ή άχτιστες κηρήθρες  (κατά προτίμηση όμως χτισμένες). Η νέα αυτή κυψέλη, όπως και στη μέθοδο Ντεμαρί, τοποθετείται στη θέση της παλιάς. Επάνω σε αυτή μπαίνει ένα διάφραγμα βασίλισσας και κατόπιν ο άνευ βασίλισσας γόνος της αρχικής κυψέλης.

Αφού περάσουν 5 ημέρες, όλος ο ασφράγιστος γόνος στο πάνω πάτωμα έχει σφραγιστεί. Εάν βρούμε βασιλικά κελιά σε αρχικό στάδιο, χωρίζουμε αμέσως το επάνω πάτωμα και το τοποθετούμε παραπλεύρως της παλιάς, με την είσοδο προς την ίδια διεύθυνση.

Εάν δεν βρούμε βασιλικά κελιά, προτιμότερο είναι να πραγματοποιήσουμε το χωρισμό ύστερα από άλλες 5 ημέρες. Όταν γίνει ο χωρισμός, δίνουμε στο άνευ βασίλισσας τμήμα ένα εκλεκτό βασιλικό κελί (αφού καταστρέψουμε τα κελιά τα οποία έχτισαν) ή -αν έχουμε- μια γόνιμη βασίλισσα, 24 ώρες μετά το χωρισμό.

Η κάθε μια από τις δύο κυψέλες φτάνει πάλι στην πλήρη ανάπτυξη εντός 60 περίπου ημερών και τότε, εάν μεν προτιμάμε να κάνουμε αύξηση, τις αφήνουμε ως έχουν, αλλιώς τις ενώνουμε με τη μέθοδο τη μέθοδο της  εφημερίδας αφού αφαιρέσουμε την παλιά βασίλισσα.

Περιορίζουμε τότε την νέα βασίλισσα στο κάτω πάτωμα με διάφραγμα βασίλισσας, πάνω από το οποίο τοποθετούμε το άνευ βασίλισσας γόνο και όσα πατώματα χρειάζονται.

Με την μέθοδο αυτή πετυχαίνουμε τέσσερα πράγματα:

1)      Την αποφυγή της σμηνουργίας

2)      τη δημιουργία μιας πολύ δυνατής κυψέλης

3)      την ανανέωση της βασίλισσας και

4)      μια καλή σοδειά

Εκείνο που μας διδάσκει η μέθοδος αυτή και το οποίο πρέπει να προσέξουμε είναι ότι ο γόνος δεν χωρίζεται κατευθείαν σε νέα κυψέλη, όπως συνηθίζεται, αλλά τοποθετείται πάνω από τον εμβρυοθάλαμο με διάφραγμα βασίλισσας.

Εάν χωριζόταν κατευθείαν σε νέα κυψέλη και νέα θέση, το μεγαλύτερο μέρος των ενήλικων μελισσών θα επέστρεφε στην παλιά κυψέλη και θα υπήρχε κίνδυνος να παραμεληθεί και να χαθεί αρκετός γόνος μικρής ηλικίας στο χωριζόμενο τμήμα, λόγω εγκατάλειψης και ελλιπούς διατροφής.

Ενώ όταν το χωριζόμενο τμήμα παραμείνει επάνω στην ίδια κυψέλη, πάνω από το διάφραγμα, όλος ο γόνος εξακολουθεί να λαμβάνει την ίδια περιποίηση που είχε πρώτα και όταν περάσουν 5 μέρες και σφραγιστεί, τότε μπορούμε να προβούμε άφοβα στο χωρισμό.

επικοινωνία: periskepsis@gmail.com

επισκεφθείτε την ομάδα μας στο facebook