Απαραίτητοι μελισσοκομικοί χειρισμοί

Ασθένειες

1. Να γίνεται καταπολέμηση της βαρόα κάθε χρόνο.

2. Δεν εφαρμόζεται οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή 2 μήνες πριν από το τρύγο.

3. Από την Άνοιξη έως και τον Αύγουστο σε κάθε κυψέλη να υπάρχει συνεχώς από 1 Κηφηνοπλαίσιο, μόνο συρματωμένο για την καταπολέμηση της βαρόα.

4. Κάθε Σεπτέμβριο-Οκτώβριο θεραπεία για Βαρόα με Θυμόλη ή Γαλακτικό οξύ, ή Οξαλικό οξύ εκ περιτροπής. Πρώτα με άχνη ζάχαρη και μετά με κηφηνοπλαίσιο. Η σήτα στον πάτο είναι απαραίτητη. Μετά την θεραπεία να γίνει τροφοδοσία με σιρόπι 1:1 για αύξηση ωοτοκίας εν όψει χειμώνα.

5. Για την πλήρη καταστροφή του κηρόσκωρου χρειάζεται κατάψυξη των κηρήθρων για 10 μέρες στους –20^ο C.

Τροφοδοσία

6. Να γίνεται τροφοδοσία στα κενά ανθοφορίας (διακοπή νεκταροέκκρισης).

7. Δεν δίδεται ποτέ για φαΐ στο σμήνος μέλι και γύρη που δεν είναι δικό μας.

8. Να υπάρχει παροχή νερού.

9. Η τροφοδοσία του σμήνους με σιρόπι σταματά τουλάχιστον 20 μέρες πριν την επόμενη ανθοφορία από την οποία περιμένουμε να τρυγήσουμε.

10. Αν υπάρχει ανοικτός γόνος και παράλληλα έλλειψη τροφών στο περιβάλλον, τροφοδοτούνται με τροφές και ειδικά με γυρεόπιτα. Η έλλειψη γύρης (πρωτεϊνούχος τροφή) στις πρώτες μέρες της ζωής των μελισσών έχει σαν αποτέλεσμα την φτωχή ανάπτυξη του αδενικού συστήματος και κατά συνέπεια την μικρή διάρκεια ζωής αυτών.

11. Προσοχή στην διεγερτική τροφοδοσία την Άνοιξη διότι ξεγελιούνται επικίνδυνα οι μέλισσες. Τροφοδοσία μόνο σε αυτές που δεν έχουν τροφές. Ανοιξιάτικη τροφοδοσία (ζάχαρη-νερό) 1:1. Φθινοπωρινή τροφοδοσία 2:1. Διεγερτική τροφοδοσία1:2.

12. Αν μια παραφυάδα ή γενικά ένα σμήνος με μικρό πληθυσμό, χρειάζεται τροφοδοσία δώσε καλύτερα ζαχαροζύμαρο αντί για σιρόπι για να αποφύγετε λεηλασίες.

Χειρισμός σμηνών

13. Να διατηρούνται δυνατά μελίσσια.

14. Να διατηρούνται ισοδύναμα μελίσσια για την αποτροπή λεηλασίας μεταξύ των σμηνών.

15. Αδύνατο μελίσσι, συνενώνεται με άλλο, ή ενισχύεται από άλλο δυνατό με πλαίσια κλειστού γόνου μαζί με τον πληθυσμό τους ή κάνοντας τεχνητή παραπλάνηση. Δεν συνενώνουμε 2 αδύνατα μελίσσια μεταξύ τους, αλλά με άλλα μέτρια ή δυνατά.

16. Τις ημέρες με «συννεφιά», «αναμονή βροχής» και «αέρα» και με θερμοκρασίες < 12^οC οι κυψέλες δεν ανοίγονται.

17. Να μην υπάρχουν πλαίσια που δεν πατιούνται από τον ανάλογο πληθυσμό.

18. Αν στο ισόγειο υπάρχουν 8-9 πλαίσια με μέλισσες εκ των οποίων τα 5-6 έχουν γόνο, τότε να σηκωθεί όροφος.

19. Όσες τροφές έχει ο εμβρυοθάλαμος αφήνονται για τις ίδιες τις μέλισσες

20. Να μην υπάρχει κηρύθρα ηλικίας μεγαλύτερης των 3 χρόνων.

21. Από Απρίλιο έως Μάιο γυρεοσυλλογή.

22. Από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο συλλογή πρόπολης.

23. Από Μάρτιο έως Ιούνιο να αποτρέπεται η σμηνουργία.

24. Από Μάρτιο έως Δεκέμβριο να μπαίνει σφηκοπαγίδα.

25. Κάθε χρόνο αποσύρονται για συντήρηση – απολύμανση το 30% των κυψελών.

26. Οι κυψέλες συντηρούνται με λινέλαιο (2 χέρια μέσα-έξω), αστάρι νερού και λαδομπογιά νερού (μόνο έξω).

27. Κτίσιμο κηρηθρών μπορεί να γίνει και την Άνοιξη και το Φθινόπωρο.

28. Είναι καλό να υπάρχουν στο Μελισσοκομείο ομάδες σμηνών με ξεχωριστή αποστολή η κάθε μία. 

Γόνος

29. Τα πλαίσια του γόνου να μη διασπώνται ποτέ.

Βασίλισσα

30. Η βασίλισσα αντικαθίσταται κάθε 2 χρόνια το Φθινόπωρο.

Διαχείμαση

31. Πριν την διαχείμαση αν δεν έχουν αρκετές τροφές, δίνεται πυκνό σιρόπι 3:1 για να το αποθηκεύσουν.

32. Στην διαχείμαση δίδεται μόνο ζαχαροζύμαρο και γυρεόπιττα

33. Στην διαχείμαση το σμήνος θα χρειαστεί 4 πλαίσια μελιού στις θέσεις 1,2,9,10 και γύρες στις θέσεις 3 και 8.

34. Στην διαχείμαση, να τοποθετείται μεταλλική σήτα στην είσοδο και να κλείνονται μερικές τρύπες. 

35. Στην διαχείμαση, μελίσσι που θα μείνει με λιγότερα από 10 πλαίσια, αριστερά και δεξιά των πλαισίων να έχει διαχωριστικά dow.

36. Στην διαχείμαση μετά από χιονόπτωση δεν πρέπει να γίνει απόφραξη γιατί ίσως οι μέλισσες ξεγελαστούν, βγουν έξω και πεθάνουν από το κρύο. Αρκεί να έχουν τροφές.

Εν όψη διαχείμασης, στο τέλος του Φθινοπώρου αν δεν γίνει άλλος τρύγος, γίνεται διέγερση ωοτοκίας για να αυξηθεί ο πληθυσμός.

επικοινωνία:periskepsis@gmail.com

επισκεφθείτε την ομάδα μας στο facebook

Μελισσοκομικές εργασίες Οκτωβρίου

Οι εργασίες αυτού του μήνα επικεντρώνονται στη παραγωγή πευκόμελου για τους περισσότερους μελισσοκόμους. Υπάρχει όμως μεγάλος αριθμός μελισσοκόμων που δεν μεταφέρουν τα μελίσσια τους στα πεύκα,κυρίως λόγω απόστασης ή άλλου λόγου που αφορά τον προγραμματισμό εκμετάλλευσης των μελισσιών.

Είναι επόμενο τα μελίσσια που μεταφέρθηκαν στα πεύκα από τα τέλη Ιουλίου - αρχές Αυγούστου, να έχουν "εξαντληθεί" με τον ερχομό του Οκτωβρίου. Είναι γνωστό το μπλοκάρισμα του γόνου στο πεύκο που έχει σαν αποτέλεσμα τη μη ανανέωση του πληθυσμού των εργατριών μελισσών και το σημαντικό αδυνάτισμά τους. Σ' αυτή την κατάσταση τα μελίσσια ούτε ν' αξιοποιήσουν μπορούν τις μελιτώδες εκκρίσεις ούτε και να ξεχειμωνιάσουν επιτυχώς και να "βγούν' γερά την ερχόμενη άνοιξη.Σ' αυτή την περίπτωση η σύσταση είναι να ολοκληρωθούν οι τρυγητοί νωρίς τον Οκτώβριο και να μεταφερθούν τα μελίσσια εκτός πευκοδάσους.

Η αναζήτηση γυρεοφόρων ανθοφοριών είναι επιτακτική ανάγκη.Οι ανθοφορίες της ερείκης, του πολύκομβου της ακονιζάς και άλλων φυτών  θα μπορούσαν να είναι η λύση στις απαιτήσεις των μελισσιών. Σε κάθε όμως περίπτωση η παρακολούθηση των μελισσιών για το αν μαζεύουν ή όχι γύρη και εν συνεχεία η τροφοδότηση, αν χρειάζεται, με υποκατάστατο γύρης και διεγερτικά με αραιό σιρόπι, θα βοηθήσει τα μελίσσια να εκθρέψουν γόνο.
Για τα μελίσσια που μεταφέρθηκαν στο πεύκο αργά το Σεπτέμβριο η κατάσταση είναι διαφορετική. Τα μελίσσια αυτά στερήθηκαν ενδεχομένως το "πετυχημένο πεύκο" τον Αύγουστο, έχουν διατηρήσει όμως ακμαίο τον πληθυσμό τους και γόνο σ' αρκετά πλαίσια, ούτως ώστε να μπορούν άνετα να παραμείνουν στο πεύκο όλο τον Οκτώβριο και το 1ο δεκαήμερο του Νοεμβρίου.
Οι μελισσοκόμοι σ' αυτή την περίπτωση πραγματοποιούν και 2 τρύγους αφ' ενός, έχουν δε την προσδοκία ότι τον Νοέμβριο θα βρουν "ανοικτή σουσούρα" για να δυναμώσουν τα μελίσσια.

Συνένωση μελισσιών

Η μοναδική περίπτωση εμφάνισης μελισσιών με 30 πλαίσια τον Οκτώβριο στο πεύκο είναι όταν συνενώνουμε 2 μελίσσια που το καλοκαίρι είχαν με επιτυχία το καθένα, έναν όροφο. Είναι μία τεχνική (που στηρίζεται κι' αυτή στον κανόνα του "σφικτού " μελισσιού) που εφαρμόσθηκε πειραματικά στη χώρα μας με καλά αποτελέσματα. Περισσότερο μέλι και γόνο σε μεγαλύτερη έκταση απ' ότι αθροιστικά τα δύο μελίσσια αν δεν τα συνενώσουμε. (στους πειραματισμούς κρατήθηκε μία μόνο βασίλισσα).
Ο πρώτος τρύγος αν γίνεται πριν τις 15 Οκτωβρίου είναι "ληστρικός". Δεν τρυγιούνται μόνο τα πλαίσια που έχουν γόνο (συνήθως 1 - 3 ).
Τα πλαίσια αυτά που είναι λογικό να έχουν στεφανώματα με ανθόμελα ή και ποσότητες γύρης, σημαδεύοντας ούτως ώστε να μη τρυγηθούν στον τελευταίο τρύγο. Μ' αυτόν τον τρόπο:
α) παίρνουμε πιο καθαρό πευκόμελο στον δεύτερο τρύγο.
β) αφήνουμε για το χειμώνα πλαίσια με ανθόμελα και γύρη, που είναι πιο κατάλληλα για χειμερινές τροφές.
Αν δεν τα σημαδεύουμε (με μαρκαδόρο) είναι πιθανό να μη τα ξεχωρίζουμε στο τέλος Οκτωβρίου, γιατί τότε ο γόνος θα λείπει εντελώς από τα μελίσσια.

Παραγωγή κεριού

Το κερί της μέλισσας είναι ένα μοναδικό και πολύτιμο προϊόν. Η ζήτησή του είναι σταθερή, χρησιμοποιείται στη χώρα μας από την αρχαιότητα σε πολλές εφαρμογές και αυτοί που το χρειάζονται περισσότερο είναι οι ίδιοι μελισσοκόμοι που το παράγουν.Ο Οκτώβριος είναι επίσης ο μήνας παραγωγής κεριού. Από τη μια μεριά του "ξελεπιδιάσματος" από τον τρύγο κι' από την άλλη η απομάκρυνση των πολυχρησιμοποιημένων κηρήθρων που γίνεται με τον τελευταίο τρύγο στο πεύκο.
Οι παλιές κηρήθρες πηγαίνουν για λιώσιμο,οι σκούρες αλλά καφέ κηρήθρες επιστρέφονται στα μελίσσια και οι άσπρες φρεσκοκτισμένες διατηρούνται στην αποθήκη για να χρησιμοποιηθούν την άνοιξη.
Αν ξεχειμωνιάσουμε στο πεύκο ή σε περιοχές με πολύ υγρασία τότε μπορούμε να αφήσουμε "ακριανές κηρήθρες" δύο παλιές που θα τις απομακρύνουμε την άνοιξη. Ο λόγος γιατί η μελισσόσφαιρα τον χειμώνα σχηματίζεται στις μεσαίες κηρήθρες και οι δύο ακριανές "μουχλιάζουν" και καταστρέφονται από την περίσσεια υγρασίας.

Ανθοφορίες του μήνα
Λίγα είναι τα μελισσοκομικά φυτά του Οκτωβρίου. Η σουσούρα (φθινοπωρινό ρείκι) λόγω της ξηρασίας είναι σίγουρο ότι θ' αποδώσει μετά τον Οκτώβριο και αφ' όσον προηγηθούν βροχές. Η κουμαριά προς το τέλος του μήνα σ' ορισμένες περιοχές ίσως είναι η λύση. Η ακονιζά ( σκοτζάρι) πρέπει κι' αυτή να υπολογίζεται αυτόν τον μήνα μόνο εφ' όσον έχουμε έστω και μικρού ύψους βροχές.
Ο αρκουδόβατος στα πευκοδάση ή και αλλού είναι σπουδαίο φυτό (λέγεται έτσι γιατί ο αναρριχόμενος εύκαμπτος κορμός του, φέρει φοβερά αγκάθια που δημιουργούν σοβαρές πληγές στα χέρια των απρόσεκτων).Ο κρόκος είναι επίσης σπουδαίο μελισσοκομικό φυτό για τις περιοχές όμως που καλλιεργείται (Δυτ. Μακεδονία). Στα παραθαλάσσια μέρη, το αρμυρίκι φθινοπωρινής άνθισης είναι μια βοηθητική λύση στο πρόβλημα κυρίως της κάλυψης των αναγκών των μελισσιών για γύρη.


Αποσπάσματα Δ.Τσέλιος "Εποχιακοί μελισσοκομικοί χειρισμοί"

επικοινωνία periskepsis@gmail.com

επισκεφθείτε την ομάδα μας στο facebook

Η χρησιμότητα της δεύτερης εισόδου στην κυψέλη

Απαντήσεις σε πολλά μελισσοκομικά θέματα δίδονται η απο την εμπειρία παλιών μελισσοκόμων η απο τα αποτελέσματα ερευνών-πειραμάτων.Στην προκειμένη περίπτωση εχουμε στοιχεία τόσο απο εμπειρίες μελισσοκόμων οσο και απο αποτελέσματα ερευνών.

Οπως αναφέρεται σε κείμενο της Σ.Γούναρη,παλαιότερα στις παλιές κυψέλες τα καπάκια δεν εφάρμοζαν σωστά και  υπήρχαν μικρά ανοίγματα που δεν φαίνονταν με την πρώτη ματιά.

Παρατηρούσαν τότε οι μελισσοκόμοι οτι οι μέλισες κατα την περίοδο της πρώιμης άνοιξης προτιμούσαν αυτές τις χαραμάδες αντί για την κανονική είσοδο της κυψέλης.Αυτο συμβαίνει γιατί οι μέλισσες συγκεντρώνονται στο πιο ζεστό σημείο της κυψέλης και προτιμούν απο εκεί να βγούν εξω απο την κυψέλη για τις ανάγκες τους χωρίς να καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια.Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που μας δίνει ο παρακάτω πίνακας σχετικής έρευνας.Απο την διάταξη της κυψέλης βλέπουμε οτι κυκλοφορεί περισσότερο ο αέρας παρασύροντας την υγρασία με αποτέλεσμα το μελίσσι να ταλαιπωρείται λιγότερο,να αναπτύσσεται πιο εντονα την άνοιξη και να ελέγχονται αποτελεσματικά τα σπόρια της νοζεμίασης.

Παρατηρούμε στα δεδομένα οτι οι περιπτώσεις 1 και 4 που οι κυψέλες εχουν διπλή είσοδο στην μπροστινη πλευρά της κυψέλης οτι παρουσιάζουν τα καλίτερα στατιστικά στοιχεία.Θα διαπιστώσουμε οτι τα μελίσσια των οποίων οι κυψέλες εχουν δύο εισόδους εχουν βελτιωμένες αποδόσεις στο μέλλον και σε μέλι.

Το εργαστήριο μελισσοκομίας του ΑΠΘ (ερώτηση 95)μας δίνει διάφορες εκδοχές για δεύτερη είσοδο με σχετικές φωτογραφίες οπως ακολουθούν.

Στην περίπτωση αυτή ο μελισσοκόμος εχει ανοίξει μικρή τρύπα και εχει προσαρμόσει ενα κομμάτι ξύλου που λειτουργεί σαν σανίδα πτήσης και κλείνει την οπή κατα την μεταφορά της κυψέλης.

Ενας άλλος τρόπος είναι η χρήση πλαισίου ανάμεσα στους ορόφους με μια μικρή είσοδο.Αυτό τον τρόπο εχω χρησιμοποιήσει και εγώ και διαπίστωσα μεγάλη διαφορά στην απόδοση του μελισσιού.

Τέλος η πιο αμεση και εύκολη λύση είναι η τοποθέτηση μιας μικρής πέτρας μεταξύ των ορόφων ωστε να δημιουργείται άνοιγμα για τις μέλισσες.Σε αυτή την λογική μπορεί να ενταχθεί η κίνηση καποιων παλιών μελισσοκόμων που μετακινούσαν λίγο τον επάνω όροφο ωστε να δημιουργηθεί μια μικρή χαραμάδα για να μπαινοβγαίνουν οι μέλισσες.

επικοινωνία periskepsis@gmail.com

επισκεφθείτε μας στο facebook

Αντιμετώπιση "επιθετικού" μελισσιού

  

 

Εχει τύχει σε όλους σχεδόν τους μελισσοκόμους να βρεθούν αντιμέτωποι με κάποιο επιθετικό μελίσσι παρά την προσεκτική επιθεώρηση που ακολουθούν χωρίς να προκαλούν με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο το μελίσσι αυτό.

Ακολουθεί επιδρομή μελισσών με κάθε δυνατό τρόπο στην μάσκα στα χέρια στα πόδια κάτω απο παντελόνια με συνέπεια ο μελισσοκόμος να αδυνατεί να προχωρήσει στην επιθεώρηση του συγκεκριμένου μελισσιού.
Κάποιες φορές συμβαίνει ένα μελίσσι να είναι υπερβολικά αμυντικό οχι απο ενέργειες του μελισσοκόμου αλλά απο γενετική προδιάθεση.
Θελω να επισημάνω οτι κάποιοι μελισσοκόμοι θεωρούν οτι ο όρος "επιθετικό" μελίσσι είναι άδικος για την μέλισσα που είναι ενα φύσει αμυντικό πλάσμα.Μάλιστα το κέντρισμα της θεωρείται το έσχατο μέσο άμυνάς της.

Πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο μελίσσι στην πράξη θα δούμε πιο κάτω.Η μακροπρόθεσμη λύση στο πρόβλημά μας είναι η αλλαγή βασίλισσας του επιθετικού μελισσιού.Η αλλαγή βασίλισσας συμβάλλει στην αλλαγή συμπεριφοράς της κυψέλης με διάφορους τρόπους.Η νεα βασίλισσα εισάγει νέα γονίδια στην κυψέλη και οι νέες εργάτριες που θα εκκολαφθούν θα είναι πιο ήρεμες και θα αντικαταστήσουν τις επιθετικές.Το πιο σημαντικό με την αλλαγή της βασίλισσας είναι οτι θα αλλάξει η προδιάθεση του σμήνους απο αμυντική που ενισχύει την επιθετικότητα σε επιβίωσης με πιο ήρεμες μέλισσες.

Θα πρέπει να μην βιαζόμαστε στις ενέργειές μας και να ενεργούμε κατα στάδια οπως θα δούμε πιο κάτω.

Πρώτη μέθοδος

1η ημέρα-μετακινείται το επιθετικό μελίσσι 3 μέτρα  και στην θέση του τοποθετείται ενα κυψελίδιο σύζευξης,με νεαρή βασίλισσα που οι φερομόνες της μειώνουν την επιθετικότητα των συλλεκτριών μελισσών που θα μετακινηθούν από το επιθετικό μελίσσι στο κυψελίδιο.

3η ημέρα-θανατώνεται η βασίλισσα του επιθετικού μελισσιού.
4η ημέρα-το μελίσσι μετακινείται στην αρχική του θέση και συνενώνεται με το κυψελίδιο σύζευξης με την μέθοδο της εφημερίδας.

Δεύτερη μέθοδος

Αφήνουμε μια άδεια κυψέλη στην θέση του επιθετικού μελισσιού αφού το μετακινήσουμε μερικά μέτρα  πιο πέρα η οποία θα συγκεντρώσει ολες τις επιθετικές εργάτριες και στην συνέχεια με την μέθοδο της εφημερίδας συνενώνουμε αυτή την κυψέλη με μια υπάρχουσα η με μια παραφυάδα ώστε να ενσωματώσουμε το πιο επιθετικό κομμάτι της αρχικής σε μια πιο ήρεμη κυψέλη.

Αυτές οι μέθοδοι είναι μακροπρόθεσμες όμως υπάρχουν λόγοι για τους οποίους πρέπει οπωσδήποτε να επιθεωρήσουμε το επιθετικό μελίσσι διότι θα μπορούσε η επιθετικότητά του  να οφείλεται σε επερχόμενη σμηνουργία.

• μετακινούμε την κυψέλη μερικά μέτρα πιο πέρα και στην θέση της τοποθετούμε μια άδεια κυψέλη και επιστρέφουμε αργότερα για επιθεώρηση όταν σχεδόν όλες οι συλλέκτριες έχουν συγκεντρωθεί στην άδεια κυψέλη και δεν μπορούν να μας ενοχλήσουν.Δεν προβαίνουμε σε καμία συνένωση και όταν τελειώσουμε επαναφέρουμε την αρχική κυψέλη στην θέση της.
• ψεκάζουμε τις μέλισσες με νερό αντί να χρησιμοποιήσουμε καπνό ώστε να βαρύνουν τα φτερά τους και να μην μπορούν εύκολα να πετάξουν.Αυτή την τεχνική την χρησιμοποιούμε και στον τρύγο για να μην μυρίζει το μέλι καπνό.
• ψεκάζουμε τις μέλισσες με σιρόπι ζάχαρης 1 προς 1 αντί του καπνίσματος. 
• τους ψεκασμούς καλό είναι να τους δοκιμάσουμε σε μια φυσιολογική κυψέλη πρώτα. 

Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι οι μέλισσες παραιτούνται από τα κεντρίσματα όταν μυρίζουν λουλούδια και κυρίως λεβάντα.Ισως θα μπορούσαμε να ψεκάσουμε τις μέλισσες με νερό εμπλουτισμένο με άρωμα λεβάντας 

επικοινωνία periskepsis@gmail.com
επισκεφθείτε μας στο facebook

Πρόπολη χρήση και θεραπευτικές ιδιότητες

  

Είναι ένα προϊόν που συλλέγουν οι μέλισσες, για να απολυμάνουν τις κερήθρες όπου αποθηκεύουν το μέλι τους, όπως και όλη τη μελισσοφωλιά τους καθώς και για να ταριχέψουν κάθε ανεπιθύμητο έντομο ή μικρό ζώο, που μπήκε σ’ αυτή και το θανάτωσαν με τα κεντρίσματά τους, αδυνατώντας να το σύρουν έξω. Είναι μείγμα από κερί, ρετίνες διαφόρων δέντρων που αυτές ξέρουν, βάλσαμο, αιθέρια έλαια και γύρη. Ήταν γνωστή σαν φυσικό φάρμακο με χρήση από την εποχή του Αριστοτέλη για θεραπεία των νεφρών και άλλων παθήσεων και οι επιστήμονες μέχρι τα τελευταία χρόνια τη θεωρούν φυσικό φάρμακο, με πραγματικά ενθουσιαστικά αποτελέσματα.

Πρωτοπορώντας στη Ρωσία, μπόρεσαν να ελέγξουν τη φυματίωση, να ενισχύσουν ακόμη την αντιτοξίνη του τετάνου και να ελαττώσουν την πίεση του αίματος, να ηρεμήσουν το νευρικό σύστημα, τις δερματοπάθειες, τους κάλους και να  βοηθήσουν την αναγέννηση των ιστών για γρηγορότερη επούλωση των τραυμάτων. Επίσης σε φλεγμονές του αυτιού, μετεγχειρητικών τραυμάτων και πόνους, έλκος στομάχου και δωδεκαδακτύλου, κ.λ.π.

1. Δερματοπάθειες

Όπως φυματίωση του δέρματος, αλωπεκίαση κ.λ.π. Για τη θεραπεία της τριχοφυτίας της κεφαλής σαν αλοιφή με πρόπολη 50% σε φυτικό λάδι, μετά από αργή βράση ή σκέτη πρόπολη σε διάλυμα με αλκοόλ 96%. Το διάλυμα αφήνεται να εξατμιστεί τόσο, ώστε να γίνει αλοιφή, για εναπόθεση σε παχύ  στρώμα στις πληγές κάτω από κερόχαρτο. Τις πρώτες μέρες αυξάνει τη φλόγωση, αλλά μετά 3-5 ημέρες ελαττώνεται η φαγούρα και οι πόνοι μειώνονται ή εξαφανίζονται. Με το αλκοολούχο διάλυμα με πρόπολη (1:1) σαν βάση για την αλοιφή και τη χρήση της, σε αποκόλληση της επιδερμίδας σε περίπτωση υπερκερατίνωσης και επιδερμοφυτεία. Η θεραπεία έδωσε θετικά αποτελέσματα σε 15 ημέρες, σε όλους τους ασθενείς.

Το εκχύλισμα της πρόπολης 50% σε αλοιφή και σκέτη πρόπολη διαλυμένη σε αλκοόλ, σε βούτυρο αγελάδας χρησιμοποιήθηκε για τη θεραπεία της φυματίωσης του δέρματος (veruco inriltrat). Η επάλειψη γίνεται με παχύ στρώμα κάτω από λευκοπλάστη ή κερόχαρτο. Στις περιπτώσεις veruco για 2-3 μέρες, αλλά για τις περιπτώσεις inriltrat καθημερινά. Στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάστηκε θεραπεία 1-2 μήνες.

Η θεραπεία με πρόπολη ενδείκνυται για τη φυματίωση του δέρματος, όταν δεν μπορεί να γίνει χρήση σύνθετων αντιφυματικών προϊόντων.

Για τη θεραπεία της απώλειας των μαλλιών χρησιμοποιήθηκε εκχύλισμα από πρόπολη σε αλοιφή 30% και αλκοολούχο διάλυμα από εκχύλισμα πρόπολης, οπότε η θεραπεία γίνεται με καθημερινές εντριβές της κεφαλής και ενεργητικό μασάζ και δυναμωτική τροφή.

Η θεραπεία με πρόπολη που έγινε σε πάνω από 500 ασθενείς κράτησε το πολύ 1 χρόνο στους 37%, 2 χρόνια στους 15% και πάνω από 5 χρόνια στο 12% και θετικά αποτελέσματα της θεραπείας παρατηρήθηκαν στο 82% των ασθενών.

Η απλότητα της παρασκευής και εφαρμογής των αλοιφών και των διαλυμάτων με πρόπολη, χωρίς ανεπιθύμητες ενέργειες επιτρέπει τη χρήση στη δερματολογία.

2. Ψωρίαση και ασθένειες των αναπνευστικών οδών

Η πρόπολη διαπιστωμένα καταστρέφει τους διάφορους μικροοργανισμούς σε 15-20 λεπτά και άλλοτε σε 5 ώρες, ανάλογα με την ευαισθησία τους και με την πυκνότητά της. Θεραπεύεται ο κατάρρους των αναπνευστικών οδών, οι διάφορες φλεγμονές του μετωπιαίου κόλπου, η βρογχίτιδα, η φαρυγγίτιδα, το βρογχικό άσθμα, η χρόνια πνευμονία. Επίσης χρησιμοποιείται σε διάφορες δερματοπάθειες, όπως: έκζεμα και ψωρίαση.

Σε όλες τις πιο πάνω περιπτώσεις χρησιμοποιείται διάλυμα αλκοολούχο από πρόπολη 20-30% διαλυμένο σε ζεστό νερό, 2-3 φορές την ημέρα 1ώρα πριν το γεύμα, μεσημέρι και βράδυ.

Για τα αναπνευστικά προβλήματα των παιδιών η δοσολογία είναι 2 φορές την ημέρα, πριν το γεύμα μεσημέρι και βράδυ. Το πρωί τα παιδιά κάνουν εισπνοές με πρόπολη για διάστημα 3-5 λεπτά. Επίσης κλινική εφαρμογή πρόπολης (1964-1972) έδωσαν θετικά αποτελέσματα ποσοστού 90,1% με χρησιμοποίηση αλοιφής και βάμματος πρόπολης: Σε ένα δοχείο με ζεστό νερό θερμοκρασίας 45-50 βαθμούς βάζουμε 80 γραμ. βαζελίνης και 20 γραμ. καθαρισμένης πρόπολης, ανακατεύουμε καλά μέχρι να γίνει μια ομοιογενής μάζα, την φιλτράρουμε 2 φορές μέσα από γάζα και την αφήνουμε να καθιζήσει, διατηρώντας την σε μέρος δροσερό και σκοτεινό. Από αυτήν την αλοιφή βάζουμε λεπτό στρώμα στην εστία της πληγής και επίδεσμό της. Καθημερινά γίνεται αλλαγή.

Για το βάμμα χρησιμοποιούμε 100 γραμ. πρόπολης σε ένα φιαλίδιο και 500 γραμ. αλκοόλ 96%. Το βάζουμε σε σκοτεινό μέρος, αλλά το ανακατεύουμε κατά διαστήματα και μετά από 10 ημέρες το φιλτράρουμε με γάζα και από αυτό δίνουμε καθημερινά 30-40 σταγόνες μέσα σε λίγο νερό, μισή ώρα πριν από το γεύμα. Όμως το οινόπνευμα να είναι εσωτερικής χρήσης (που γνωρίζει μόνο ο φαρμακοποιός). Με αυτόν τον τρόπο θεραπεύεται χρόνια έκζεμα και νευροδερμίτα. Μετά από 5-6 ημέρες θεραπείας μειώνεται η φαγούρα και στο δέρμα παρουσιάζεται μια ελαστικότητα. Με το βάμμα γίνεται ακόμη μια τόνωση του οργανισμού και καλυτέρευση του ύπνου και της όρεξης. Η θεραπεία γίνεται περίπου 1 μήνα.

3. Χρόνια φαρυγγίτιδα

Τοποθετούμε 30 γραμ. πρόπολη στην κατάψυξη του ψυγείου, για να σκληρύνει και την άλλη ημέρα την τρίβουμε (σε ηλεκτρικό τρίφτη) και τα τρίμματα τα βάζουμε σε ένα ποτήρι με νερό, ανακατεύουμε να μουσκευτούν καλά και αφήνουμε να ηρεμήσει και να κατακαθίσει η πρόπολη, ενώ το κερί και άλλα στοιχεία ανεβαίνουν στην επιφάνεια και τα αφαιρούμε σαν άχρηστα. Αδειάζουμε το  πολύ νερό από το ποτήρι συγκρατώντας την πρόπολη.

Στη συνέχεια παίρνουμε ένα φύλλο απορροφητικό χαρτί, από το χαρτί της κουζίνας, που το τυλίγουμε στριφτά σαν φυτίλι και βυθίζουμε τη μια άκρη του στην πρόπολη και την άλλη τη γυρίζουμε προς τα κάτω έξω από το χείλος του ποτηριού, αφήνοντας χρόνο, όσο χρειάζεται να απορροφηθεί η υγρασία και χρόνο ακόμη μέχρι να στεγνώσει η πρόπολη. Μετά προσθέτουμε στην πρόπολη 100 γραμ. αλκοόλ με 96 βαθμούς και ανακινώντας το συχνά για μερικές μέρες, όταν διαλυθεί η πρόπολη το φιλτράρουμε με γάζα και από αυτό παίρνουμε ένα μέρος που το αναμειγνύουμε με δυο μέρη γλυκερίνης ή ροδακινέλαιο, για επαλείψεις, μία καθημερινά και για 10-15 μέρες, χρησιμοποιώντας κάθε φορά 2,5 περίπου γραμ. από το παρασκεύασμα.

4. Προστάτης

Χρησιμοποιούμε σωστό διαιτολόγιο αποφεύγοντας τελείως το επεξεργασμένο/ραφιναρισμένο αλάτι, τη ζάχαρη (και όταν λέμε ζάχαρη, εννοούμε και την… κρυφή!), αλλαντικά και παστά και παίρνουμε εσωτερικά από το στόμα σε ποσότητα ενός φιστικιού πρόπολη, που τη μασάμε σαν τσίχλα, προ ή μετά το φαγητό. Το πρωί που είμαστε νηστικοί γίνεται καλύτερη αφομοίωση και η ποσότητα αυτή πρέπει να διαλύεται τελείως στο στόμα για το στομάχι.

5. Οξεία ή χρόνια κολίτιδα

Χρησιμοποιούμε πρόπολη με τη μορφή αλκοολούχου εκχυλίσματος διαλυμένη σε νερό 30%. Το εκχύλισμα παρασκευάζεται με τρίψιμο της πρόπολης σε αιθυλικό αλκοόλ (alcohol etilk) 95% και σε αναλογία 1:5, σε κανονική θερμοκρασία (δωματίου) και σε διάστημα 48 ωρών. Αρχικά παίρνουμε 30 σταγόνες αλκοολούχου διαλύματος πρόπολης σε ένα ποτήρι ζεστό νερό ή σε ωμό γάλα, μια ώρα πριν το γεύμα για τον έλεγχο της αντίδρασης του οργανισμού και στη συνέχεια 40 σταγόνες, 3 φορές την ημέρα

Η δράση της πρόπολης

1. Αντιμικροβιακή

Από εφαρμογές μέχρι τώρα και ξένα κυρίως ρώσικα και ρουμάνικα Ιατρικά Συγγράμματα διαπιστώθηκαν οι καταπληκτικές θεραπευτικές της ιδιότητες, στη φαρυγγίτιδα, σε λοιμώξεις εσωτερικές και εξωτερικές, γρίπη, λαρυγγίτιδα, βρογχικό άσθμα, χρόνια πνευμονία και πνευματική φθίση.

2. Αναισθητική δράση

Τα μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμενα αναισθητικά είναι πολύ τοξικά, άρα και επικίνδυνα. Η πρόπολη σαν αναισθητικό χρησιμοποιήθηκε σε εγχειρήσεις διαφόρων οργάνων, καθώς και για θεραπεία και ανακούφιση του πόνου, της άνω αναπνευστικής οδού, των ρινικών κοιλοτήτων, των δοντιών, του αυτιού κ.λ.π.

3. Αντιφλεγμονώδης δράση

Η πρόπολη επουλώνει τραύματα και πληγές αυτιών, μύτης, έρπη, ζωστήρα. Πρόκειται για ένα φυσικό αντιβιοτικό με αντιμικροβιακή δράση, όπως σταφυλόκοκκου, στρεπτόκοκκου κ.λ.π. χωρίς παρενέργειες.

επικοινωνία:periskepsis@gmail.com

επισκεφθείτε την ομάδα μας στο facebook

Πότε τοποθετούμε το κηρόπανo

  

Από τα μέσα του φθινοπώρου που οι θερμοκρασίες αρχίζουν να πέφτουν, τα μελισσάκια αρχίζουν να μαζεύονται. Ωστόσο όπως είναι γνωστό ο θερμός αέρας είναι ελαφρύτερος από τον κρύο, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της θερμότητας που παράγει το μελίσσι, να αναβαίνει πάνω και χωρίς το κερόπανο η θερμότητα χάνεται, το μελίσσι προσπαθεί να παράγει περισσότερη για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του και καταναλώνει διαρκώς τροφές από την στιγμή που κρυώνει για να ζεσταθεί.

Χρησιμοποιώντας το κερόπανο, τότε και οικονομία τροφών εξασφαλίζουμε και το προσδόκιμο μέσο όρο ζωής των μελισσιών μας θα αυξήσουμε, και θα έχουμε έτσι καλύτερη ανάπτυξη Φεβρουάριο και Μάρτιο που θα αρχίσει εκ νέου η δραστηριότητα των μελισσιών μας.Το κερόπανο μπορείτε να το βρείτε έτοιμο στα μελισσοκομικά καταστήματα σε τιμή που κυμαίνεται από 40 έως 60 λεπτά το κομμάτι περίπου.Φυσικά μπορείτε να φτιάξετε και μόνοι σας και να σας έρθει πολύ φτηνότερο από ύφασμα Τζιν ή να το προμηθευτείτε από μαγαζιά που πουλάνε υφάσματα.

Το κερόπανο πρέπει να μπαίνει στα μελίσσια περίπου στα μισά του φθινοπώρου που αρχίζει να κρυώνει ο καιρός, και να βγαίνει από αυτά περίπου τέλος Μαρτίου που αρχίζει να ζεσταίνει ο καιρός.Στη μέση του κεροπανου θα χρειαστεί να ανοίξουμε μια μικρή τρύπα χωρίς να αποκοπή τελείως το κομμάτι για να έχουμε την επιλογή να την κλείσουμε και πάνω στην τρύπα μπορούμε να τοποθετήσουμε τη βανίλια μας.

επικοινωνία:periskepsis@gmail.com

επισκεφθείτε την ομάδα μας στο facebook

Η ακονιζιά για την καταπολέμηση του βαρρόα

  

 Φάρμακο για τις μέλισσες-Της Αννας Παπαδοκωστάκη

Eνας μεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Χημείας, από οικογένεια μελισσοκόμων, ανακάλυψε στο εργαστήριο ένα «φάρμακο» για τις μέλισσες, επαληθεύοντας τις γνώσεις της λαικής παράδοσης. Ο Δημοσθένης Ισαακίδης, θυμόταν ότι οι παλιοί μελισσοκόμοι έβαζαν πάνω από τις κυψέλες στεφάνια από ένα φυτό, την γνωστή στην Κρήτη ως “ακονιζά” (Ditrichia viscose), για να μειώσουν τους θανάτους των μελισσών από το παράσιτο βαρρόα.

Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό έντομο, όσο το κεφάλι μια καρφίτσας, που παρασιτεί στο σώμα της μέλισσας από τη στιγμή που γίνεται προνύμφη και στο τέλος την σκοτώνει καθώς απομυζά τη σάρκα της. Αν ένα σμήνος προσβληθεί από αυτό το παράσιτο, τότε όλες οι μέλισσες παθαίνουν μέσα σε τρία χρόνια. Ο Δ. Ισαακίδης σε συνεργασία με τον καθηγητή Οργανικής Χημείας Χ. Κατερινόπουλο και την μεταπτυχιακό Καλλιόπη Σοφού συγκέντρωσαν δείγματα ακονιζάς από 5 διαφορετικές περιοχές της Κρήτης. Μετά από ξήρανση και κατεργασία του φυτού με αιθανόλη, απομονώθηκαν τρείς ομάδες συστατικών από τις οποίες μία βρέθηκε να έχει την μέγιστη επιλεκτική τοξικότητα επί ζωντανών βαρρόα, τα οποία σκοτώνει σε ποσοστό 98%.Με την επεξεργασία αυτή, παρασκευάστηκε ένα σκεύασμα που περιέχει την ομάδα αυτών των συστατικών και χρησιμοποιείται με επιτυχία σε μελέτες πεδίου σε διαφορετικές περιοχές της νήσου Κρήτης, είτε με ψεκασμό των κυψελών είτε με τη χρήση εμποτισμένων ταινιών. Το σκεύασμα αυτό που αναμένεται να έχει ευρεία χρήση στη Μελισσοκομία, εκτίθεται από σήμερα στο Ζάππειο Μέγαρο, στην έκθεση «εβδομάδα Επιστήμης και Τεχνολογίας» στην οποία παίρνει μέρος και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Βαρρόα-Το παράσιτο φονιάς

Η εργασία αυτή χρηματοδοτήθηκε από το Πρόγραμμα «Φυτώριο Ιδεών-Unistep» του Περιφεριακού Προγράμματος CRINNO. Όπως μας είπε ο κ. Χάρης Κατερινόπουλος, η βαρροϊκή ακαρίαση είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής μελισσοκομίας και της μελισσοκομίας σχεδόν όλου του κόσμου. Προσβάλλει το γόνο (προνύμφες καινύμφες) και τις ενήλικες μέλισσες (βασίλισσα εργάτριες και κηφήνες). Η βαρρόα παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1904 στην Νοτιανατολική Ασία να παρασιτεί την ινδική μέλισσα. Η περιγραφή του παρασίτου αυτού πέρασε σχεδόν απαρατήρητη αφού δεν προκαλούσε σημαντικές ζημιές στον ξενιστή της. Το πότε και πώς έγινε η μεταφορά της στην οικιακή μέλισσα δεν είναι ακριβώς γνωστό. Αλλά σε διάστημα λιγότερο από 40 χρόνια μεταδόθηκε σχεδόν σε όλο τον κόσμο εκτός από την Αυστραλία.

Οι μεμονωμένες μέλισσες που μολύνονται με βαρρόα βλάπτονται με τους εξής τρόπους:

α) από την απώλεια αιμολέμφου, που από μόνη της είναι σοβαρή,

β) από την οπή που προκαλείται και επιτρέπει την δημιουργία μολύνσεων και ασθενειών.

γ) ακόμη και με χαμηλή προσβολή, οι μέλισσες υφίστανται απώλεια βάρους και σμίκρυνση της ζωής.

Εάν η προσβολή ανά μέλισσα είναι λιγότερο από 6 ακάρεα, η μέλισσα φθάνει συνήθως στην ωριμότητα. Εντούτοις, οι ενήλικες μέλισσες αποδυναμώνονται και η ζώη τους μικραίνει κατά τουλάχιστον 50%. Η συνολική επίδραση σε μια αποικία που μολύνεται με βαρρόα είναι πολύ σοβαρή και εάν δεν ληφθεί κανένα μέτρο ελέγχου η κατάληξη είναι μοιραία. Χωρίς επέμβαση του μελισσοκόμων, η πιθανότητα θνησιμότητας του μελισσιού είναι 10-15% το πρώτο έτος, 20% 30% το δεύτερο έτος, και ίσως 100% στο τρίτο έτος μετά την προσβολή.

Το φυτό ακονιζά είναι αειθαλής πολυετής θάμνος με ευρεία εξάπλωση στην περιοχή της Μεσογείου. Η επιφάνεια των φύλλων καλύπτεται από επιεφυμενιδικό έκκριμα πλούσιο σε τερπενοειδή και φαινολικές ενώσεις. Tα υδατοδιαλυτά επιεφυμενιδικά εκκρίματα του φυτού παρουσιάζουν ισχυρή αλληλοπαθητική δράση έναντι άλλων φυτών αλλά και παθογόνων.

Κάποιος μπάρμπας μου παλιός μελισσοκόμος, μου έλεγε ότι έβαζαν κατά καιρούς ξεραμένη ακονιζιά στο καπνιστίρι και όλα πήγαιναν καλά!

Η μητέρα μου, έλεγε ότι στης κλοσούδες που γέμιζαν κοτόψειρες με αποτέλεσμα να σηκώνεται η κότα και να κουρνιάζουν τα αυγά, έβαζαν κλαδιά από ακονιζιά και όλες οι ψείρες εξαφανίζονταν. Δεν ξέρω όμως αν πέθαιναν οι ψείρες ή απλά έφευγαν, αλλά νομίζω ότι έρχεται σε δεύτερη μοίρα αυτή η απορία μπροστά στο αποτέλεσμα. Βλέπουμε ότι στην φύση υπάρχουν αρκετοί εχθροί για τους εχθρούς μας! εμείς θα παραμένουμε στα χημικά!

Πηγή: ftiaxno

επικοινωνία:periskepsis@gmail.com
επισκεφθείτε την ομάδα μας στο facebook