α) Μειώνουν το μελισσοκομικό κεφάλαιο κατά 30-70%.
Β) Τα αποθέματα του μελιού λιγοστεύουν, αφού οι μέλισσες που φεύγουν για τη σμηνουργία έχουν μαζί τους πάρει και μέλι για αποθήκευση στη νέα τους φωλιά.
Γ) Αν με τη σμηνουργία χαθεί η βασίλισσα και ορφανέψει το μελίσσι τότε δεν επιβιώνει και χάνεται σαν κοινωνία από το φυσικό περιβάλλον αφού δεν μπορούν να αποκτήσουν νέα βασίλισσα, οπότε επέρχεται περιβαλλοντική έλλειψη.
Δ) Απαιτεί χρόνο και κόπο που μετριέται σαν οικονομική ζημιά όταν αποτύχει η ματαίωση.
2. Η πρόληψη της σμηνουργίας είναι η καλύτερη λύση και αυτή επιτυγχάνεται με τους εξής τρόπους:
Α) Με την αύξηση του χώρου στην κυψέλη που μειώνει το συνωστισμό του μελισσιού (αδιαχώρητο).
Β) Τοποθετούνται χτισμένες κηρήθρες ή άχτιστες όταν υπάρχει νεκταροέκκριση και γίνεται ανάπτυξη.
Γ) Γίνεται ανταλλαγή πλαισίων από τις μπλοκαρισμένες κηρήθρες σε καθυστερημένα για να βοηθήσουν και να ελαφρυνθούν τα δυνατά ώστε να μην σμηνουργήσουν.
Δ) Για να ξεκινήσει η σμηνουργία πρέπει ο γόνος να καλύπτει το 85-90% του συνολικού χώρου της γονοφωλιάς και επομένως με τοποθέτηση χτισμένων κηρήθρων μειώνεται σημαντικά ο κίνδυνος σμηνουργίας.
Ε) Σε περιπτώσεις όμως που ο πληθυσμός μελισσιών φθάσει τα 9-10 πλαίσια και ο γόνος τα 6-7 τοποθετείται δεύτερο πάτωμα για να γίνει επέκταση αντί σμηνουργίας.
Στ) Αν το μελίσσι είναι αρκετά δυνατό, τότε στον κάτω όροφο αφήνεται η βασίλισσα, με ένα μόνο πλαίσιο νέου γόνου, συμπληρώνεται με κενές κηρήθρες και όλα τα υπόλοιπα πλαίσια με πληθυσμό μεταφέρονται σε ένα δεύτερο πάτωμα και μεταξύ των δυο ορόφων παρεμβάλλεται βασιλικό διάφραγμα. Και στον πάνω όροφο ανοίγεται δεύτερη είσοδος για έξοδο και είσοδο μελισσιών ώστε να μην μειωθούν οι αποδόσεις συλλογής μελιού.
Ζ) Αντικαταστάσεις γηρασμένων βασιλισσών, που αυξάνουν τις σμηνουργίες, γιατί εκκρίνουν λιγότερη φερομόνη από τις νέες και αυτό είναι αιτία σηνουργίας. Αυτή η αντικατάσταση γίνεται νωρίς την Άνοιξη, γιατί μειώνει σημαντικά τη σμηνουργία.
Η) Εδώ όμως να συμπληρώσουμε ότι σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται αλλαγή των βασιλισσών στην αρχή του δεύτερου Φθινοπώρου της ζωής τους. Και γιατί αυτές οι νέες δεν σμηνουργούν. Κοντολογίς δεν πρέπει να κρατάμε βασίλισσες για τρίτη χρονιά.
Θ) Δεν χρησιμοποιούμε όμως γενετικό υλικό από μελίσσια με τάση σμηνουργίας, που θα έχουν την ίδια τάση.
Ι) Όμως η τεχνητή σμηνουργία, δηλαδή το χώρισμα των μελισσιών πριν σμηνουργήσουν είναι καλή λύση και στη συνέχεια όταν περάσει η εποχή των σμηνουργιών τα ξαναενώνουμε για να γίνουν αποδοτικά. Αλλά αυτό χρειάζεται περισσότερες κυψέλες για να στεγαστούν τα μελίσσια. Όταν όμως καθυστερήσει η συνένωση των τεχνητών αφεσμών, τα μελίσσια γίνονται μη παραγωγικά. Και ένα άλλο μειονέκτημα είναι ότι μέχρι να εκτραφεί η νέα βασίλισσα, καθυστερείται η ανάπτυξη του μελισσιού.
Κ) Τελικά όλα αυτά είναι βραχυκυκλωμένα και μας οδηγούν στη λύση που είναι: Δημιουργία μελισσιών με δυο βασίλισσες.
3. ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΣΜΗΝΟΥΡΓΙΩΝ: ΜΕ ΔΥΟ ΒΑΣΙΛΙΣΣΕΣ, ως εξής:
Α) Το δυνατό μελίσσι χωρίζεται στα 2 με αερισμό ή εσωτερικό καπάκι. Η βασίλισσα και ο γόνος μεταφέρονται στον πάνω όροφο, αλλά σ’ αυτό έχει δημιουργηθεί δεύτερη είσοδος. Στον κάτω όροφο, που το μελίσσι είναι ορφανό αφήνεται ένα πλαίσιο γόνου με προνύμφες ηλικίας 1-2 ημερών.
Β) Τη δεύτερη μέρα εφόσον σχηματίσουν βασιλικά κελιά ο αερισμός αντικαθίσταται με διπλό βασιλικό διάφραγμα.
Γ)Δεν ενοχλείται το μελίσσι μέχρι να εκκολαφθεί βασίλισσα στον κάτω όροφο και να αρχίσει γέννα. Η είσοδος του πάνω ορόφου διατηρείται.
Δ) Μεταξύ των δυο βασιλισσών παρεμβάλλεται ρηχό πάτωμα.
Ε) Δυο εβδομάδες πριν από την κύρια ανθοφορία η παλιά βασίλισσα απομακρύνεται.
επικοινωνία:periskepsis@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου